Hetzelfde zien, maar het zo zien, zoals nog niemand het zag

In het hof speelt iemand piano. Een zachte bries verwisseld de noten en er ontstaan onbekende geluiden. Onbekend, voor de omgeving en de medemens. De deur staat op een kier en voorzichtig stap ik naar binnen. Een andere wereld, maar dan van nu. De buitentonen maken nieuwsgierig. Mijn blikveld volgt de diagonaal, richting de blauwe lucht en in het ritme van het pianospel stap ik trede voor trede naar het groene uitzicht. De beloning is groot. De stadse geluiden worden naar binnen geduwd tussen de wapperende gordijnen. Het binnen zoekt contact met het buiten.

Gastvrij en ongedwongen. De ritmes van de buitentonen worden gevangen in de oude structuur van het pand. De benaming pand rechtvaardigt het industrie-karakter van de plek. Rechttoe, rechtaan, geen gezeik. Pragmatiek!

Maar dan weer die frivoliteit van de bries die de zachtheid met vlagen binnenbrengt. De ritmiek wordt ingepast in improvisatie. Beweegt sierlijk door en tussen de rechtlijnigheid van de oude structuur. Zonder verschrikt op te kijken neemt een jazz-deuntje de beweeglijkheid van de zachte wind over. Charlie Parker zweeft zacht op de wind als een vrijgelaten vogel, scheert uitdagend langs de sensuele lijnen van de nieuwe wereld, ontwijkt het statische lijnenspel met veel bravoure.

Zaterdagmiddag, zittend, hangend in de fauteuil. Het meubel doet denken aan de tijd dat Hugh Hefner nog de Hef werd genoemd. Het verweerde leer kraakt bij elke beweging op het ritme van de muziek. Jazzmuziek, Chet Baker, Bird en dat soort mannen. In één hand Jim Beam, de andere vormt de noten in de lucht. Dit is zijn plek, zijn nieuwe stek. Midden in de stad, zoveel rust en tegelijkertijd zoveel onrust. De stadse wind waait door de openstaande deuren en zijn wilde haren bewegen langzaam. Tijdens de drumsolo pakt hij de vrijheid om een paar keer rond te draaien in zijn stoel. Het decor van rechte lijnen, golvende elementen en het aanblik van de blauwe lucht tussen de groene coulissen geven de plek een bijzondere kracht. Beelden wisselen snel, te snel, gewoon niet te filmen. Dit is zijn stek, zijn toevluchtsoord, zijn place to be, zijn……

De atmosperhics van interieurarchitectuur, loft Sint Janshof Rotterdam, Jos Hermans